Zahrada bílá, plátky něžně snášejí se k zemi, Lehounký vítr sem tam po trávě je válel, nad vůní pudrů hlava točí se mi, v rukou jsi objal, abys nezahálel, ten samet bílý mezi peřejemi.
Růžovou krásu, u středu květů bílých, srdce se chvěje, skřivan letí nad zemi, třepajíc křidélky v těch blažených chvílích, nad vůní pudrů, hlava za to čí se mi, Líbaje květy žití, co vyrostly v síních.
v těch síních bílé paní ledů chladných, co ptáčka drží ve své chladu zemi, ta růže něžná v pažích bodajících, že srdce bije věřit nechce se mi, píseň když slyším v mracích růžolících.
Znamy się bardzo długo, nasze drogi się rozchodzą i spotykają się ponownie i to jest bardzo ładny, twoje wnuki wzrosła, a moje uczniowie w kolegium , a my się starzejemy i pozostają przyjaciółmi. Dziękuję Anna
Miłe, pozdrawiam 🙂
Zbyszek
Znamy się bardzo długo, nasze drogi się rozchodzą i spotykają się ponownie i to jest bardzo ładny, twoje wnuki wzrosła, a moje uczniowie w kolegium , a my się starzejemy i pozostają przyjaciółmi. Dziękuję Anna
Zawsze oglądam fotografie zrobione przez Ciebie 🙂
Miłego i radosnego dnia, dla Cibie i rodziny.
Krásné verše, Aničko!
Děkuji za pochvalu.
Aničko, už je to tak, ty jsi umělacky založená duše. Nejenom, že krásně maluješ, ale umíš psát i nádherné verše. 😀
Děkuji Jaruško i tobě z celého srdce, za mlada jsem bývala romantik, dnes jsem neurotik, sklerotik, cynik ……….
Aničko, Ty jsi ale romantická duše! Krásná báseň! Máš velkou pochvalu!
Děkuji Libuško za pochvalu, je to jen básnička na pranostiku. Na hromnice musí skřivánek vrznout, kdyby měl zmrznout.
Belas Mensagens Para Orkut